Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, αγαπημένη συνήθεια των παλιότερων γενιών, είναι ένα έθιμο που τείνει να εκλείψει στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου η Πρωτομαγιά της προηγούμενες δεκαετίες σήμαινε συνήθως μια αφορμή για μαζική έξοδο των κατοίκων.
Όμως, με διαφορά μόλις μίας εβδομάδας από το Πάσχα, η φετινή Πρωτομαγιά θα κυλίσει με τους περισσότερους από εμάς στα σπίτια μας ή σε κοντινούς προορισμούς για μια βόλτα στη φύση, ιδιαίτερα αν ο καιρός είναι καλός.
Ας αρπάξουμε λοιπόν την ευκαιρία για να φτιάξουμε το περίφημο στεφάνι, μια ασχολία εύκολη και διασκεδαστική, που θα κρατήσει το ενδιαφέρον των μικρών και επιπλέον θα μας επιτρέψει να εξασκήσουμε τη δημιουργικότητά μας.
Ανάλογα με τα μέσα που διαθέτουμε -τόπο διαμονής και χρήματα- δύο είναι οι στρατηγικές που μπορούμε να ακολουθήσουμε.
Η πρώτη είναι να χρησιμοποιήσουμε αγριολούλουδα -αυτή την εποχή φυτρώνουν παντού, ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας- ή κλαδιά από δέντρα, ανθισμένα και μη) (πικροδάφνες, τζακαράντες, πασχαλιές, νερατζιές αλλά και δάφνες και ελιές). Η δεύτερη είναι να εμπιστευτούμε το ανθοπωλείο της γειτονιάς μας.
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, για αρχή πρέπει να φτιάξουμε ένα τσέρκι. Μιλάμε για το σταθερό στεφάνι, πάνω στο οποίο θα στηρίξουμε τα λουλούδια μας.
Το τσέρκι πρέπει να είναι μικρότερο από τη διάμετρο που θέλουμε να έχει το στεφάνι μας -η διάμετρός του αντιστοιχεί στο περίπου με την εσωτερική διάμετρο του στεφανιού- και γίνεται από κλαριά δέντρων που είναι ευλύγιστα, όπως της ελιάς, της λυγαριάς και κληματόβεργες.
«Πλέκουμε» χαλαρά τα κλαδιά σε ένα στεφάνι και στα στερεώνουμε καλά με σύρμα ανθοδετικής (θα το βρείτε σε ανθοπωλεία και φυτώρια) ή σπάγκο.
Η συνέχεια εξαρτάται από το οπτικό αποτέλεσμα που θέλουμε να επιτύχουμε.
Αν, για παράδειγμα, θέλουμε στο στεφάνι μας να κυριαρχούν τα λουλούδια, τότε φτιάχνουμε μικρά μπουκέτα, τα οποία δένουμε με το σύρμα ή τον σπάγκο. Αφού φτιάξουμε αρκετά μπουκετάκια, τόσα που τα ανοιχτά λουλούδια να καλύπτουν την επιφάνεια του στεφανιού, τα συναρμολογούμε πάνω στο τσέρκι και τα στερεώνουμε με σύρμα ή σπάγκο.
Αν πάλι, θέλουμε τα λουλούδια να ακουμπάνε πάνω σε ένα «στρώμα» πρασινάδας, ξεκινάμε στερεώνοντας την πρασινάδα και στη συνέχεια προσθέτουμε τα λουλούδια.
Για το τέλος, το έθιμο προέβλεπε κάποτε ο σπιτονοικοκύρης να καρφώνει στο κάτω μέρος του στεφανιού ένα ολόκληρο σκόρδο για το «μάτι».
Στο επάνω μέρος έδεναν κορδέλα από όπου κρέμονταν το στεφάνι στο κατώφλι του σπιτιού.
Το στεφάνι έμενε στη θέση του ως τις 23 Ιουνίου, παραμονή της γιορτής της γέννησης του Αγίου Ιωάννη, η οποία γιορτάζονταν με φωτιές στις πλατείες. Τότε και μόνο ο κόσμος ξεκρεμούσε τα στεφάνια και τα πέταγε στη φωτιά.
Και μια εναλλακτική λύση για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι:
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αντί για στεφάνια που στολίζουν τις πόρτες των σπιτιών, φτιάχνουν μικρότερα στέφανα τα οποία φορούν στα κεφάλια τους τα παιδιά.
